Waarom?
Omdat goedkoop lekker kan zijn.
Voor de zuinige thuiskok.

donderdag 24 januari 2013

SLAKKEN OP TOSCAANSE WIJZE

Tijdens mijn jeugd kookte mijn vader praktisch nooit. Als hij dan kookte, was het meestal iets bijzonders. Voor een smaakgierig kind, zoals ik, waren dat bijzondere momenten. Het zal waarschijnlijk te maken hebben gehad met zijn liefde voor Frankrijk dat hij wijngaardslakken in kruidenboter voor ons klaar maakte (het was ook 'in' in de jaren zeventig). Ik vond het heerlijk.

16 jaar geleden kocht ik van een Duitse wijnboer de meest fantastische Riesling ooit. Mijn moeder kende de schoonvader van de boer. Via hem kwamen mijn bestellingen binnen. We hebben een keer de boer, de boerin en hun wijngaard bezocht. In de wijngaard stikte het van de slakken. Reusachtig waren ze. Ik vertelde ze dat ze gefortuneerd waren met zoveel heerlijks in hun wijngaard. Ze bekenden mij dat ze nimmer een slak uit eigen wijngaard hadden gegeten en wilden het wel proberen.
Ik verzamelde gauw wat slakken in een plastic zakje. Op de boerderij ontdeed ik de slakken zo goed als mogelijk van hun slijm, blancheerde ze in kokend water en maakte ze verder schoon. Ik kookte ze vervolgens in een zelfgemaakte groentebouillon. Daarna stopte ik de slakken terug in hun huisjes en sloot die af met kruidenboter en hop in de oven.....heerlijk!
Kort daarna kwam ik erachter dat wat ik deed helemaal niet kon. Slakken moeten voor consumptie eerst ontslakt worden. De darmen van de slak kunnen blijkbaar giftige plantenresten bevatten. De slakken zou je eigenlijk een paar dagen van te voren op een dieet van verse kruiden moeten zetten. Sommigen geven een dieet van bloem of een combinatie van kruiden en bloem. Gelukkig hadden de slakken al overvloedig hun behoeften gedaan in het plastic zakje waarin ik ze had verzameld. Geen van ons allen is er ziek van geworden en ze smaakten goed.
Omdat wijngaarden hier in geen velden of wegen te bekennen zijn en een slakkenfarm ook niet in de buurt is, neem ik voor het gemak een blikje. Bij sommige merken is het duidelijk dat de slakken een overvloedig dieet hebben gehad van bloem. Bij het doorbijten kom je dan een sliert bloem tegen. Niet lekker!

Dit recept heb ik ontdekt in een Toscaans kookboek van een goede vriend. Het is heel eenvoudig en het kan als voorgerecht of als hoofdgerecht.
Snipper een uitje, haal het vel van een verse varkensworst eraf en verkruimel de worst. Een paar minuten in de olijfolie bakken. Omdat ik zo dol ben op knoflook, voeg ik ook wat gesnipperde knoflook toe maar dat hoeft voor dit recept eigenlijk niet. Blus af met een klein glaasje witte wijn. Voeg een paar fijngehakte ontvelde tomaten (of uit blik) en de slakken toe. Maak op smaak met vers citroensap, zout en peper. Circa 20 minuten laten pruttelen totdat de saus vorm heeft gekregen en de smaken goed zijn vermengd.

Rustiek genieten en de saus deppen met een korstig stuk brood.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten